Arhiva : : Februar 2006.

ZA REVOLUCIONARNU BORBU!

- Stavovi Centralnog komiteta Partije rada -

1. Pojave i procesi koji se odvijajaju na prostoru bivše Jugoslavije nedvosmisleno pokazuju:

- zavisnost postojećih režima od multinacionalnog kapitala i njihovo stavljanje u polukolonijalni status, uz prisustvo klasičnih elementa inostranog protektorata nad bivšim jugoslovenskim zemljama;

- sve izraženije uključivanje postojećih režima u imperijalističku politiku »globalnog rata protiv terorizma«, uz nastojanje da se u još većem obimu pristupi angažovanju u okvirima NATO, čija je uloga nasilna stabilizacija restauriranog kapitalističkog poretka;

- zatiranje svih tekovina nekadašnje socijalističke revolucije na prostoru bivše Jugoslavije, uz gaženje i uskraćivanje osnovnih socijalnih prava najširih slojeva društva;

- pothranjivanje nacionalizma od strane vladajućih klasa jugoslovenskih naroda u njihovom političkom nadmetanju za dobijanje što većeg uticaja na Balkanu, kao i korišćenje nacionalizma za odvraćanje potlačenih masa od klasne borbe; pri tome, treba imati u vidu da i organizovani fašizam postaje sve više prisutan na političkoj sceni, kao odraz globalne fašizacije i kao izraz nesposobnosti vladajućih klasa da rešavaju osnovne društvene probleme;

- bankrot parlamentarizma i tzv. parlamentarne demokratije kao oblika vladavine nad ugnjetenim masama;

- nepostojanje snažnijih revolucionarnih snaga sposobnih da artikulišu nezdovoljstvo koje postoji u narodu i povedu ozbiljniju klasnu borbu.

Centralni komitet Partije rada smatra da će postojeći procesi u novonastalim državama na prostoru bivše Jugoslavije produbiti društvenu krizu koja je izraz globalne krize koja vlada u svetu, odnosno da će tzv. tranzicioni procesi – »uključivanje u Evropu i evroatlantske integracije«, uz nesposobnost da se omogući skladni razvoj društva, povećati sveopštu bedu stanovništva. Posebno će na udar doći razbijena i dezorijentisna radnička klasa, jer će se nastojati da se još više marginalizuje njena uloga u političkom i ekonomskom životu društva. Istovremeno sa opštom tendencijom siromašenja najširih slojeva društva, povećavaće se masa lumpenproletarijata. Sve ovo će izazivati stalne tenzije u međunacionalnim odnosima, kao i pojavu teritorijalnih pretenzija, koje služe u nadmetanju imperijalnih centara moći za prevlast na Balkanu.

Zaoštriće se i klasna borba, odnosno, jačaće radikalniji oblici klasne borbe. Režimi će se sve više okretati otvorenom ispoljavanju savremenih oblika fašizma.

2. Poraz koji je doživela radnička klasa na prostoru bivše Jugoslavije posledica je dubljih i širih političkih procesa koji su se odigrali u Evropi, ali istovremeno i posledica njenog decenijskog razvlašćivanja. Sada su sredstva za prouzvodnju u potpunosti oteta iz njenih ruku. Radnička klasa je razbijena, politički marginalizovana, bez jasne klasne svesti i bez jasne vizije kako da popravi svoj ekonomski i politički položaj. U borbi za dalju centralizaciju kapitala u rukama domaće kapitalističke klase i globalnih lihvara, kroz tzv. tranzicione procese, sprovodi se sve veća ekspoatacija radniče klase, kao i ekspolatacija i uništenje prirodnog i društvenog bogatstva. Nove domaće krvopije i savremeni svetski kolonizatori ne biraju sredstva za ostvarivanje svojih profita. Zato se uvodi niz restriktivnih zakona kojima je cilj da obezbede zaštitu kapitala i učvrste kapitalistički društveni poredak. Sa slabljenjem uticaja, gubitkom prva i siromašenjem radničke klase, raste i broj nezaposlenih i lumpenrpoletarijat.

Sindikati su obični servisi postojećih režima, odnosno samo obični statisti političkih zbivanja, bez ikakvog uticaja na društvena kretanja. Pored toga, marionetski režimi svakodnevno regrutuju nove vojnike za odbranu postojećeg poretka – bilo da je reč o policajcima, profesionalnim vojnicima, bankarskim i državnim činovnicima, ili plaćenicima lihvarske internacionale raznih profila.

CK Partije rada je mišljenja da radnička klasa mora da povrati jasnu klasna svest i da razvije instinkt klasne borbe. Ponovno stupanje radničke klase na političku scenu na prostoru bivše Jugoslavije neće doći samo po sebi, bez obzira na uslove u kojima se ugnjeteni slojevi budu nalazili. Radničkoj klasi moraju biti ponuđeni jasni ciljevi koji odgovaraju njenim istorijskim interesima. Istovremeno, radnička klasa i ostali ugnjeteni slojevi moraju videti u političkoj avangardi koja im nudi ostavrenje tih ciljeva garanta njihove borbe i njihovog oslobođenja.

Partija rada je odredila svoje ciljeve. Osnovni cilj Partije rada je zadobijanje političke vlasti i uništenje kompradorske kapitalističke klase. Između sveta rada i sveta kapitala nema kompromisa.

I pored teškog položaja u kojem se nalaze skoro sve ekonomije na prostoru bivše Jugoslavije, nivo proizvodnih snaga je dovoljan da se može omogućiti: stalan posao i zarada koja omogućava zadovoljenje osnovnih ljudskih potreba, zadovoljenje stambenih potreba celokupnog stanovništva, besplatno i svima dostupno zdravstvo, školstvo i kulturne potrebe, kao i očuvanje zdravog prirodnog okruženja. Uslovi koji bi trebalo da omoguće ostvarenje ovih ciljeva su: demokratska vlast i vladavina radničke klase nad sredstvima za proizvodnju i celokupnim društvenim bogatstvom. Prepreka koja stoje na putu ostvarenja ovih ciljeva nije tako moćna kao što izgleda. Samo je treba stalno i odlučno rušiti.

3. Nacionalno pitanje na prostoru bivše Jugoslavije i Balkana nije rešeno. Nerešeno nacionalno pitanje je izraz istorijskog kašnjenja naroda Balkana u izgradnji modernijih oblika građanskog društva, kao i nesposobnosti država tzv. realnog socijalizma da prevaziđu nacionalno pitanje, kako bi ono prestalo da bude jedno od osnovnih političkih pitanja društvenog razvoja. U tretiranju nacionalnog pitanja na Balkanu mora se poći i od činjenice da je borba za nacionalno oslobođenje i emancipaciju pojedinih naroda iskorišćena od strane imperijalnih centara moći za ostvarenje sopstvenih ciljeva, kao i od strane vladajućih režima radi očuvanja njihovih klasnih pozicija i sprovođenje reakcionarnih nacionalističkih projekata. Partija rada, kao marksističko-lenjinistička partija, nacionalno pitanje tretira kao sastavni deo proleterske revolucije, pa, prema tome, smatra da ono i ne može biti u potpunosti rešeno dok se ne prevaziđu kapitalistički odnosi. Partija rada polazi od toga da revolucionarne snage naroda koji vrši diskriminaciju i ugnjetavanje treba da podržavaju pravo ugnjetenih naroda na samopredeljenje, dok revolucionarne snage ugnjetenog naroda treba da teže uspostavljanju što šire zajednice ravnopravnih naroda. Partija rada će podržavati sve procese koje slabe nacionalizam i fašizam na prostoru bivše Jugoslavije i Balkana i omogućuju nacionalnu ravnopravnost svih naroda koji žive na tom prostoru.

CK Partije rada konkretizuje svoje stavove po nacionalnom pitanju u sadašnjoj fazi političkih odnosa:

- Podržavati snage u Sloveniji koje se bore za njenu nezavisnost od imperijalnih centara moći, rade na jačanju klasne borbe i suprostavljaju se uvlačenju slovenačkog naroda u regionalna imperijalna nadmetanja;

- Podržati borbu protiv nacionalističkih snaga Hrvatskoj. To se pre svega odnosi na proustaške i ostale velikohrvatske snage. Borba protiv velikohrvatskog nacionalizma treba da sprečava i ponovno jačanje velikosrpskog nacionalizma i italijanskog irendentizma. Podržati one snage koje, pored poraza »domoljubne Hrvatske«, žele podići i nivo borbe protiv »evropske Hrvatske«, predvodeći borbu ugnjetenih i osiromašenih masa;

- Zalagati se za očuvanje jedinstvene Bosne i Hercegovine, kao ravnopravne zajednice Bošnjaka, Srba, Hrvata i svih drugih naroda koji u njoj žive, pomoću daljeg slabljenja velikosrpskih i velikohrvatskih snaga. Pomagati jačanje snaga koje će se suprotstavljati okupacionim NATO trupama u Bosni i Hercegovini sa klasnih i internacionalističkih pozicija.

- Podržati afirmaciju posebnosti crnogorske nacije i suverenosti Crne Gore, uz potpunu ravnopravnost svih naroda koje u njoj žive. Borba za nezavisnost Crne Gore podrazumeva i borbu protiv svih oblika kompradorskog delovanja vladajuće elite u Crnoj Gori.

- Zalagati se za dalju afirmaciju makedonske nacije i priznavanje suverenosti Makedonije, uz potpunu ravnopravnost albanskog i drugih naroda koji žive u Makedoniji. Podržavati snage u suverenoj Makedoniji koje se bore protiv vazalnog položaja spram svetskog imperijalizma, a kojem danas revnosno služi vladajuća elita u Makedoniji.

- Podržati borbu albanskog naroda na Kosovu da ostvari potpuno nacionalno oslobođenje, uz poštovanje prava albanskog naroda na Kosovu na samopredeljenje. Protiviti se onim nacionalističkim snagama na Kosovu koje samoopredeljenje albanskog naroda žele da iskoriste za uskraćivanje prava srpskom narodu i drugim narodima koji žive na Kosovu. Podržavati one snage u albanskom narodu koje svoje oslobođenje od velikosrpskog režima povezuju i sa borbom protiv okupacije od strane imperijalističkih NATO snaga i razvijaju borbu za stvaranje ravnopravne zajednice naroda na prostoru čitavog Balkana.

- Zalagati se da narod Sandžaka prestane da bude predmet raznih političkih nagodbi i potkusurivanja, uz poptunu afirmaciju prava Bošnjaka u Sandžaku.

- Podržati pravo naroda Vojvodine da se stalno izgrađuje i širi prava posebnosti jedne multinacionalne zajednice, s podrškom snagama koji pružaju otpor ugrožavanju posebnosti Vojvodine od strane velikosrpskog unitarizma i mađarskog iredentizma.

- Podržati pravo Roma na svoju ekonomsku, političku i kulturnu emancipaciju, uz potpunu ravnopravnost s drugim narodima.

- Zalagati se za pravo svih drugih naroda i nacionalnih zajednica: Mađara, Rumuna, Rusina, Slovaka, Ukrajinaca, Vlaha, Turaka, Bugara, Italijana i drugih da ostvaruju svoja nacionalna prava.

- Podržati snage u Srbiji koje žele da se u potpunosti obračunaju s velikosrpskim nacionalizmom, četničkom ideologijom i unitarizmom i da spreče jačanje različitih oblika organizovanog fašizma na prostoru Srbije. Borbu protiv nacionalizma, unitarizma i fašizma u Srbiji nije moguće uspešno voditi bez političke pozicije izgrađene na jasnim klasnim osnovama, i u cilju socijalne emancipacije najširih masa.

Međutim, CK Partije rada, kao internacionalističke partije, polazi od poznatog stava da »proleteri nemaju svoje otadžbine«, odnosno da proletarijat teži svetskoj zajednici bez država i granica, a da pitanje teritorija, granica i nacionalnih suprotnosti koriste imperijalisti i vladajuće klase da drže ugnjetene mase u pokornosti. Stoga Partija rada smatra da narodi na teritoriji bivše Jugoslavije, kao osnovni preduslov rešavanja svoje nacionalne samobitnosti, treba da teže miru i ravnopravnosti među balkanskim narodima. Trajniji mir i ravnopravnost među balkanskim narodima nije moguć bez izgradnje snažnog antiimperijalističkog pokreta. Revolucionarni antiimperijalistički pokret na Balkanu jeste temelj buduće zajednice balkanskih naroda i garant novom valu revolucionarne borbe ugnjetenih masa u Evropi.

4. Sveopšta svetska ekonomska i politička kriza nužno rađa i čitavu lepezu reakcionarnih idelogija. Savremeni fašizam u formi »globalnog rata protiv terorizma« sve više postaje vladajuća ideologija svetskog imperijalizma. Samo je pitanje dana kada će se svetski imperijalizam i zvanično zaodenuti fašističkim plaštom u odbrani svojih stečenih pozicija pred naletom pobunjenih masa u globalnim okvirima. Ovakvo stanje pogoduje verskim institucijama koje postojeću krizu koriste za širenje najreakcionarnijeg verskog fundamentalizma. U svom agresivnom nastojanju za zadobijanjem masa, najmoćnije verske institucije sve više pokazuju i globalne političke ambicije. Ovi novi mračnjaci su već obznanili da teže da uspostave »svetski duhovni poredak«, koji će se temeljiti na religioznom mišljenju, i koji će naučno mišljenje podrediti osnovnim religioznim dogmama. Na prostoru bivše Jugoslavije posebni nosioci verskog konzervativizma su Srpska pravoslavna crkva, Rimokatolička crkva, i pojedine islamske verske institucije. Protiv ovih reakcionarnih ideologija i verskog političkog nasilja, koje udaljuje ugnjentene mase od borbe za svoje socijalno i političko oslobođenje, treba voditi odlučnu borbu. U tu svrhu, afirmacija ateizma i naučnog pogleda na svet jeste zadatak svih revolucionarnih i progresivnih snaga.

Istovremno sa pojavama verskog fundamentalizma, u domenu same nauke, kulture i informisanja, permanentno se proizvode i nameću koncepti koji treba da omoguće i opravdaju globalni kapitalistički poredak kao nešto što je istorijska nužnost i svojstveno čovekovoj prirodi i razvoju ljudske civilizacije. Poraz svetskog imperijalizma na polju nauke, kulture i sveopšteg sistema informisanja preduslov je njegovog konačnog istorijskog sloma.

5. Analizirajući organizaciona pitanja izgradnje Partije rada, Centralni komitet ukazuje na elemente za dalji razvoj Partije rada:

- Izgradnja antifašističkog fronta. Učešće sa svim demokratskim snagama u nastavku borbe protiv različitih oblika nacionalizma i fašizma na prostoru bivše Jugoslavije, nastalih krajem dvadesetog veka, kao i borba protiv pojave i sve agresivnijeg ispoljavanja savremenih oblika organizovanog fašizma. Borba protiv domaćeg fašizma sve više je uslovljena i borbom protiv širih tendencija fašizacije, koje se ispoljavaju u globalnim razmerama i u različitim vidovima – od neprekidnog rata i militarističkog terora svetskog imperijalizma, organizovanja sve masovnijih fašističkih organizacija u skoro svim zemljama, do nametanja neoliberalizma kao globalne i isključive ideologije.

- Izgradnja socijalnog fronta. Sve veća beda i beznađe najširih narodnih masa i nedostatak jačih klasnih organizacija nameće obavezu Partije rada da se angažuje na započetoj izgradnji socijalnog fronta. Za uspešan razvoj socijalnog fronta mora se prethodno izgraditi jasna politička platforma koja će ugnjetenim masama ponuditi alternativu u socijalnom smislu, kako bi one shvatile da se borba za socijalna prava ne može uspešno voditi bez aktivne političke borbe. Osnovni cilj te borbe je uspostavljanje vlasti nad sredstvima za proizvodnju, odnosno celokupnim društvenim bogatstvom, uz uništenje kompradorske kapitalističke klase. Ostvarenjem tog cilja najšire mase stvoriće uslove za skladni i ravnomerni razvoj društva i mogućnost svog potpunog ekonomskog i političkog oslobođenja. Radnička klasa i nezaposleni treba da budu osnovna baza u socijalnom frontu borbe.

- Izgradnja ženske organizacije sa jasnom klasnom osnovom. Postojeće ženske organizacije na prostoru bivše Jugoslavije borbu za polnu emancipaciju ne dovode u međuzavisan odnos sa klasnom borbom i klasnim oslobođenjem. Polna emncipacija je nemoguća bez klasne borbe i zato je neophodno stvoriti žensku organizaciju sa jasnom klasnom osnovom i pod uticajem revolucionarne partije, odnosno, vršiti stalni uticaj na postojeće ženske organizacije u cilju podizanja nivoa njihove borbe.

- Osposobljavanje Partije rada za revolucionarnu borbu. »Politička vlast izvire iz pušanih cevi«. No, da bi se došlo u fazu oružane borbe i oružanog pokreta na Balkanu, potrebno je prethodno osposobiti samu Partiju, kao učesnika i jednog od nosilaca borbe u revolucionarnom pokretu na Balkanu. Potrebno je svakodnevno doprinositi stvaranju jedne borbene i dobro organizovane partije proletarijata.

6. Centralni komitet Partije rada smatra da je ljudsko društvo ovladalo tolikim naučnim znanjem, da bi se, pravilnom upotrebom tog znanja u proizvodnji, omogućilo zadovoljenje osnovnih ekonomskih i kulturnih potreba čitavog čovečanstva. Time su udareni i temelji za početak jedne nove ljudske istorije. Međutim, društveni odnosi koji opterećuju čovečanstvo su do takve mere opterećeni suprotnostima – tako zaoštreni, konfliktni i konzervativni, da prete opštim haosom i uništenjem samog čovečanstva.

Partija rada smatra da su mase u svetskim okvirima već odbacile kapitalistički poredak, kao poredak koji im ne nudi uslove za rešavanje osnovnih egzistencijalnih potreba i ne omogućava potvrđivanje njihove ljudskosti. Partija rada je isto tako ubeđenja da svetski imperijalizam neće sići sa istorijske scene dok ne upotrebi sva sredstva u odbrani svojih pozicija. Globalni fašizam koji se rađa i koji se pokušava nametnuti od strane vodećih imperijalističkih zemalja jeste odstupnica umirućeg kapitalizama, ali i zastrašujuća pretnja celom čovečanstvu. Svakodnevna praksa nas na to upućuje i podučava. Partija rada će nastojati da pruži svoj doprinos u borbi svetske ljudske zajednice protiv svetskog kapitalističkog poretka.

Beograd, februar 2006.